Al op de helft van mijn reis :(
Blijf op de hoogte en volg Hester
07 Januari 2016 | India, Kundapura Railway Station
Hallo!
Ten eerste nog een gelukkig nieuw jaar iedereen!
Helaas zat oud en nieuw vieren er voor mij dit jaar niet in. Eigenlijk geeft niemand hier daar echt om het is gewoon weer een nieuwe dag naar het werk of naar school. Mijn laatste dag van 2015 heb ik doorgebracht op het strand: Zwemmen in de zee genieten van de iets te felle zon en natuurlijk ijs en watermeloen eten :). Het is gek om te beseffen dat ik vorig jaar met oud en nieuw een iglo bouwde van echte sneeuw en nu ik de zee in moest om af te koelen... Maar het is heerlijk. Ik voel me eindelijk echt thuis hier en nu besef ik dat ik nog maar 6 weken heb en ik raak in paniek omdat het maar zo kort nog is en de tijd vliegt voorbij. Ik probeer zo veel mogelijk te genieten van elke seconde. In tentschool gaat het ook heel goed de kinderen zijn geweldig ze zijn dan wel niet zo slim maar ze willen zo graag leren. Ze maken kleine stapjes en elk stapje is gewelddadig om te ervaren vaak niet eens in het leren van Engels maar in het omgaan met anderen, leren delen leren je te gedragen in een groep. Ik voel me nu helemaal op mijn plek. De kinderen zijn gewend aan me en ik vind het geweldig om ze te kunnen motiveren om iets nieuws te leren. We geven ze les in groepjes wat ik wel eerder heb verteld geloof ik. Ik heb samen met een andere vrijwilliger een groepje van 6 kinderen twee meisjes en een jongen van 12-14 en drie meisjes van ongeveer acht. We zijn nu begonnen met het leren lezen we dachten dat het onbegonnen werk zou zijn maar het gaat super!!! Zo is er een meisje wat verschrikkelijk is in schrijven maar ze is zo goed in het oppikken van het begrijpen van lezen. Eigenlijk lezen ze niet echt maar herkennen ze meer het word zo leren ze nu de a klanken; apple, ankle en ant. Ze kunnen ze van elkaar onderscheiden en door middel van spelletjes leren ze het.
Buiten tentschool is mijn leven hier eigenlijk ook een en al gezelligheid. Ik kan het goed vinden met andere vrijwilligers en mijn gastgezin is gewoon geweldig. En weer besef ik me nog maar 5 a 6 weken te gaan en dan ben ik weer in de echte wereld. Waar ik weer moet gaan werken, weer aan een gewone tafel moet eten met bestek, waar ik in een dekentje gewikkeld op de bank moet zitten omdat het zo koud is. India is een land waar je elke dag weer nieuwe dingen ziet. Als ik in de bus zit vind ik het heerlijk om uit het raam te kijken naar de mensen in hun dagelijkse leventje. Het is allemaal anders maar toch ook het zelfde. Ik ben er achter gekomen dat het leven van de meeste mensen hier met name vrouwen erg saai is. Mogendheden zijn zo erg beperkt. Eigenlijk zeg ik het verkeerd voor mij zou dit leven erg saai zijn maar voor hier is het normaal. Ik probeerde het net te beschrijven maar ik heb het weer gewist want het is zo moeilijk om het te beschrijven het komt de telkens verkeerd uit te zien op mijn scherm, dit is iets wat je alleen kan zien door het te ervaren. Puur de cultuur en dat is een van de mooiste dingen van zo'n reis. Ik denk als ik niet zo diep in de cultuur zou zitten door in een Indiase familie te zitten zou ik dit nooit hebben gezien. Dus iedereen die van plan is om ooit te reizen als dit raad ik aan om in een gast gezin te verblijven! Oké ik ga weer verder met het genieten van het leven hier! Ik zal na dit weekend weer een blog online zetten.
Ten eerste nog een gelukkig nieuw jaar iedereen!
Helaas zat oud en nieuw vieren er voor mij dit jaar niet in. Eigenlijk geeft niemand hier daar echt om het is gewoon weer een nieuwe dag naar het werk of naar school. Mijn laatste dag van 2015 heb ik doorgebracht op het strand: Zwemmen in de zee genieten van de iets te felle zon en natuurlijk ijs en watermeloen eten :). Het is gek om te beseffen dat ik vorig jaar met oud en nieuw een iglo bouwde van echte sneeuw en nu ik de zee in moest om af te koelen... Maar het is heerlijk. Ik voel me eindelijk echt thuis hier en nu besef ik dat ik nog maar 6 weken heb en ik raak in paniek omdat het maar zo kort nog is en de tijd vliegt voorbij. Ik probeer zo veel mogelijk te genieten van elke seconde. In tentschool gaat het ook heel goed de kinderen zijn geweldig ze zijn dan wel niet zo slim maar ze willen zo graag leren. Ze maken kleine stapjes en elk stapje is gewelddadig om te ervaren vaak niet eens in het leren van Engels maar in het omgaan met anderen, leren delen leren je te gedragen in een groep. Ik voel me nu helemaal op mijn plek. De kinderen zijn gewend aan me en ik vind het geweldig om ze te kunnen motiveren om iets nieuws te leren. We geven ze les in groepjes wat ik wel eerder heb verteld geloof ik. Ik heb samen met een andere vrijwilliger een groepje van 6 kinderen twee meisjes en een jongen van 12-14 en drie meisjes van ongeveer acht. We zijn nu begonnen met het leren lezen we dachten dat het onbegonnen werk zou zijn maar het gaat super!!! Zo is er een meisje wat verschrikkelijk is in schrijven maar ze is zo goed in het oppikken van het begrijpen van lezen. Eigenlijk lezen ze niet echt maar herkennen ze meer het word zo leren ze nu de a klanken; apple, ankle en ant. Ze kunnen ze van elkaar onderscheiden en door middel van spelletjes leren ze het.
Buiten tentschool is mijn leven hier eigenlijk ook een en al gezelligheid. Ik kan het goed vinden met andere vrijwilligers en mijn gastgezin is gewoon geweldig. En weer besef ik me nog maar 5 a 6 weken te gaan en dan ben ik weer in de echte wereld. Waar ik weer moet gaan werken, weer aan een gewone tafel moet eten met bestek, waar ik in een dekentje gewikkeld op de bank moet zitten omdat het zo koud is. India is een land waar je elke dag weer nieuwe dingen ziet. Als ik in de bus zit vind ik het heerlijk om uit het raam te kijken naar de mensen in hun dagelijkse leventje. Het is allemaal anders maar toch ook het zelfde. Ik ben er achter gekomen dat het leven van de meeste mensen hier met name vrouwen erg saai is. Mogendheden zijn zo erg beperkt. Eigenlijk zeg ik het verkeerd voor mij zou dit leven erg saai zijn maar voor hier is het normaal. Ik probeerde het net te beschrijven maar ik heb het weer gewist want het is zo moeilijk om het te beschrijven het komt de telkens verkeerd uit te zien op mijn scherm, dit is iets wat je alleen kan zien door het te ervaren. Puur de cultuur en dat is een van de mooiste dingen van zo'n reis. Ik denk als ik niet zo diep in de cultuur zou zitten door in een Indiase familie te zitten zou ik dit nooit hebben gezien. Dus iedereen die van plan is om ooit te reizen als dit raad ik aan om in een gast gezin te verblijven! Oké ik ga weer verder met het genieten van het leven hier! Ik zal na dit weekend weer een blog online zetten.
-
09 Januari 2016 - 13:14
Wilma Eleveld:
Ha lieve Hes, wat weer een prachtig verhaal. We genieten van het feit dat jij het naar je zin hebt. Soms missen we je heel erg... maar we weten ook dat deze reis je wijzer en sterker maakt....en dat je weer terug komt.
Het is erg leuk om je ervaringen in India zo te lezen. Grappig dat je steeds dieper in de cultuur zakt en dat de levensstijl een vanzelfsprekend deel van je leven wordt. Goed dat je bij zo'n lieve familie woont! Goed om te weten dat je lieve vrienden maakt. Hier zijn we al weer volop in het ritme na de eerste werkweek in januari. Als echte onderwijsmensen weet je dan dat je alweer richting de helft van het schooljaar gaat. Het is hier kouder en natter dan bij jou en opa en oma hebben in het noorden ijzige taferelen op de weg meegemaakt. Wij niet, we verlangen alweer naar het voorjaar.
Verder is Castro veel in huis en komt steeds bij ons kroelen. Na een lange periode van uithuizigheid ( alsof hij jou ook miste) heeft hij het in het nieuwe jaar reuze naar zijn zin bij Erik of bij mij op schoot ( daar ligt hij nu...) We zagen net je fot voorbijkomen op de app vanuit je hike in de bergen. wetend dat je nu hijgend en puffend je zelf de berg op trekt in een bloedheet India, denken we aan je.... Liefs Mam -
09 Januari 2016 - 13:34
Willem :
Wat een mooi verhaal hester en hoewel ik zelf nooit in India ben geweest weet je het zo beeldend te beschrijven dat wij hier met elkaar helemaal voelen ervaren wat je bedoelt....; tof hoor!!! Dat je zo weet te integreren en wat een mooie ervaring; bij opa en oma is het heel erg glad en de kou slaat een beetje toe; wij hebben een leuk oud en nieuw gehad en hobbelen nu weer het nieuwe jaar in en hebben zoals altijd druk; dat zal niet snel veranderen; ik ben wel jaloers als ik je zen verhaaltjes lees; mooie eenvoud van het leven.
Dank je wel. Liefs van Willem en van ons allen -
09 Januari 2016 - 19:48
Fennanda :
Ha lieve Hes, ik heb net je nog voorgelezen aan Teunis en Sjaak. Heerlijk om jouw verhaal te lezen en te weten dat het goed met jou gaat!Hier alles ok. De kerst vakantie is al weer voorbij. En Teun heeft volgende week zijn pta week...ja het leven gaat ook hier door. Vandaag hebben we de tegels in de badkamer gepoetst...een enorme klus. En verder is het hier heerlijk weeked. Je hebt gelijk, voor je het weet zit je weer in je dagelijkse leven...kan ook leuk zijn hoor ....we wensen je nog veel mooie avonturen daar lieve schat. Die berg hard Sjaak ook wel willen beklimmen . Liefs, veel moois van Sjaak,Teunis en Fennanda xxxxxxxxxxxxtake care -
10 Januari 2016 - 18:02
Henny:
Lieve Hester. Je kunt prachtig schrijven zeg. Je weet het goed te verwoorden. Heb je niet van een vreemde -
12 Januari 2016 - 15:00
Margje Schilt:
Lieve Hester,
Met tranen van ontroering lees ik hoe intens jij geniet van het leven daar.
Kon ik maar even naast jou in dioe bus zitten om samen met jou te genieten van alles wat er daar buiten te zien is maar door jouw enthousiasme kan ik me er ook al van alles bij voorstellen.
Kon je ook mar een stukje van die heerlijke zon en van de cultuur meenemen om het hier in Nederland te integreren dat zou de bevolking misschien wat meer bewust maken hoe nerveus en opgefokt iedereen hier bezig is.
Lieverd blijf jij lekker genieten daar en ik kijk uit naar je volgende blog. dag,dag,kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
