week 3/4
Door: Hester Schilt
Blijf op de hoogte en volg Hester
23 December 2015 | India, Kundapura Railway Station
Hallo!
De blog heeft een week vertraging opgelopen doordat er problemen waren met het uploaden naar deze site.
Hier volgt mijn verslag van 16 december jongstleden:
Vorige week voor het eerst ziek geworden hier in India. Het moest minimaal een keer gebeuren helaas al in de tweede bij mij. Waarschijnlijk kwam het door de zon. Ik had voor vier dagen koorts, misselijk, hoofdpijn en duizeligheid. Maar gelukkig is alles nu helemaal over. Ik had wel pech want het begon op een bruiloft. Ik was met mijn gastgezin naar een bruiloft, en die is voor familie altijd twee dagen lang. De eerste dag is de dag voor de bruiloft er word feest gevierd met muziek en dansen en lekker eten. De bruid krijgt heel haar armen vol met henna. Ik kreeg ook henna op mijn hand waar ik heel blij mee was. In de loop van de avond kreeg ik hoge koorts en kon ik eigenlijk niets meer doen behalve zitten en liggen op een wat rustigere plek. Hierdoor heb ik niet veel kunnen mee krijgen van het feest. De volgende dag voelde ik me gelukkig iets beter nu was de bruiloft. De bruiloften worden altijd gevierd in een hele grote hal met een zaal met een podium voor de bruiloft en een eet ruimte. Er komen namelijk wel 600 mensen naar een bruiloft.... Heel veel dus en waarvan de zeker een kwart van de mensen die er zijn ze niet kennen. De bruiloft verloopt verder in een hele lange ceremonie waarin de bruid en de bruidegom allemaal dingen moeten doen waarna ze uiteindelijk de ringen krijgen en ze getrouwd zijn. Maar het is heel gek om te zien want het is alsof er geen verbinding is tussen de bruid en de bruidegom. Ze raken elkaar nauwelijks aan er is dus altijd wel een beetje ruimte tussen beide. Dit komt omdat de meeste van de bruiloften arranged marriages zijn en ze dus niet trouwen voor de liefde heel gek om dit te beseffen. Ik denk ook dat sommige mensen niet echt beseffen dat dit voor levens lang is en je elke dag met die persoon bent, je kan namelijk niet scheiden. Na dat ze getrouwd zijn komt heel de stoet mensen langs op het podium om rijst op ze te gooien en ze een gelukkig leven samen te wensen. Daarna is de bruiloft afgelopen.
De volgende dag voelde ik me nog niet beter en ging ik niet naar het project ook dinsdag bleef ik nog thuis. Maar woensdag beleefde ik eindelijk mijn eerste echte lesdag in de tentschool. Het was heel erg leuk. De kinderen komen 's ochtends als ze je zien aankomen gillend aan gerend schreeuwend teacher! Teacher! Daarna begint de dag met groeten en bidden en dan doen we ochtend gymnastiek. Daarna praat activiteiten. En dan schrijven, elke leerling heeft een eigen schriftje waarin we opdrachtjes maken. De kinderen hebben een heel laag level en de meeste moeten zelfs nog leren de letters schrijven. Gelukkig zie je bij de meeste kinderen daadwerkelijk vordering, maar er zijn ook kinderen die blijven steken op bepaalde dingen maar ook deze kinderen leren zo veel maar dan op een andere manier. De meeste kinderen hebben aandacht problemen en kunnen bijvoorbeeld helemaal niet delen maar langzaam leren ze zich goed te gedragen in een groep. Het zijn zulke lieve kinderen en ik merk dat ze nu ook steeds meer gewend raken aan mij wat geweldig is. Je vormt echt een soort van band met sommige kinderen. De tijd gaat nu steeds sneller en sneller en telkens kijk ik weer uit naar de volgende dag om de kinderen weer te zien. Helaas heb ik nog geen gelegenheid gehad om veel te reizen en verdere plekken van India te zien. Maar dat komt nog wel en ik heb een geweldige gast familie en een geweldig project nu dus zo erg is het niet. Het is al super om hier überhaupt te zijn en iets goeds te doen!
Groetjes!!!
De blog heeft een week vertraging opgelopen doordat er problemen waren met het uploaden naar deze site.
Hier volgt mijn verslag van 16 december jongstleden:
Vorige week voor het eerst ziek geworden hier in India. Het moest minimaal een keer gebeuren helaas al in de tweede bij mij. Waarschijnlijk kwam het door de zon. Ik had voor vier dagen koorts, misselijk, hoofdpijn en duizeligheid. Maar gelukkig is alles nu helemaal over. Ik had wel pech want het begon op een bruiloft. Ik was met mijn gastgezin naar een bruiloft, en die is voor familie altijd twee dagen lang. De eerste dag is de dag voor de bruiloft er word feest gevierd met muziek en dansen en lekker eten. De bruid krijgt heel haar armen vol met henna. Ik kreeg ook henna op mijn hand waar ik heel blij mee was. In de loop van de avond kreeg ik hoge koorts en kon ik eigenlijk niets meer doen behalve zitten en liggen op een wat rustigere plek. Hierdoor heb ik niet veel kunnen mee krijgen van het feest. De volgende dag voelde ik me gelukkig iets beter nu was de bruiloft. De bruiloften worden altijd gevierd in een hele grote hal met een zaal met een podium voor de bruiloft en een eet ruimte. Er komen namelijk wel 600 mensen naar een bruiloft.... Heel veel dus en waarvan de zeker een kwart van de mensen die er zijn ze niet kennen. De bruiloft verloopt verder in een hele lange ceremonie waarin de bruid en de bruidegom allemaal dingen moeten doen waarna ze uiteindelijk de ringen krijgen en ze getrouwd zijn. Maar het is heel gek om te zien want het is alsof er geen verbinding is tussen de bruid en de bruidegom. Ze raken elkaar nauwelijks aan er is dus altijd wel een beetje ruimte tussen beide. Dit komt omdat de meeste van de bruiloften arranged marriages zijn en ze dus niet trouwen voor de liefde heel gek om dit te beseffen. Ik denk ook dat sommige mensen niet echt beseffen dat dit voor levens lang is en je elke dag met die persoon bent, je kan namelijk niet scheiden. Na dat ze getrouwd zijn komt heel de stoet mensen langs op het podium om rijst op ze te gooien en ze een gelukkig leven samen te wensen. Daarna is de bruiloft afgelopen.
De volgende dag voelde ik me nog niet beter en ging ik niet naar het project ook dinsdag bleef ik nog thuis. Maar woensdag beleefde ik eindelijk mijn eerste echte lesdag in de tentschool. Het was heel erg leuk. De kinderen komen 's ochtends als ze je zien aankomen gillend aan gerend schreeuwend teacher! Teacher! Daarna begint de dag met groeten en bidden en dan doen we ochtend gymnastiek. Daarna praat activiteiten. En dan schrijven, elke leerling heeft een eigen schriftje waarin we opdrachtjes maken. De kinderen hebben een heel laag level en de meeste moeten zelfs nog leren de letters schrijven. Gelukkig zie je bij de meeste kinderen daadwerkelijk vordering, maar er zijn ook kinderen die blijven steken op bepaalde dingen maar ook deze kinderen leren zo veel maar dan op een andere manier. De meeste kinderen hebben aandacht problemen en kunnen bijvoorbeeld helemaal niet delen maar langzaam leren ze zich goed te gedragen in een groep. Het zijn zulke lieve kinderen en ik merk dat ze nu ook steeds meer gewend raken aan mij wat geweldig is. Je vormt echt een soort van band met sommige kinderen. De tijd gaat nu steeds sneller en sneller en telkens kijk ik weer uit naar de volgende dag om de kinderen weer te zien. Helaas heb ik nog geen gelegenheid gehad om veel te reizen en verdere plekken van India te zien. Maar dat komt nog wel en ik heb een geweldige gast familie en een geweldig project nu dus zo erg is het niet. Het is al super om hier überhaupt te zijn en iets goeds te doen!
Groetjes!!!
-
23 December 2015 - 12:33
Erik Schilt:
That's the right spirit, Hester! We zijn trots op je.
Pap. -
24 December 2015 - 12:27
Fennanda, Sjaak En Teun:
Leuk Hes, om te lezen wat je allemaal beleeft daar!!! Super dat je nu wat gewend bent en een leuk project doet! We denken aan je en heb nog een goeie tijd. Jammer dat je tweede kerstdag niet bij ons kunt komen! Groetjes familie uit Bakkum!!! -
24 December 2015 - 14:11
Hester Schilt:
Wss kunnen we wel skypen! -
24 December 2015 - 15:21
Myscha :
He lieve Hester,
Ik had al eerder een reactie, maar toen werkte de site niet idd. Ik denk aan je, zeker ook nu oud en nieuw eraan komt... toch heel wat om dan daar in India te zijn denk ik. En jeetje ik lees wel een hoop ontberingen zeg...! maar je hebt het duidelijk ook heel goed naar je zin... fijn!
Moet ook heel mooi zijn zo'n andere cultuur zo van binnenuit te leren kennen! prachtig en verrijkend.
Ik vind jou heel dapper lieve Hes! zo dit allemaal zelf geregeld... gespaard en gewerkt ervoor... en het nu doen.. je zo onderdompelen in het nieuwe.. en ook nog helemaal alleen! wees heel trots op jezelf lieve meid! en die kinderen hebben een mooi voorbeeld aan jou!
Dikke dikke zoenen!
Myscha -
30 December 2015 - 22:21
Margje Schilt:
Liev lieve hester,
Intussen is kerst voorbij en weet ik dat het voor jou een beetje verdrietig was om niet hier bij de familie te kunnen zijn. Wij hebben jou ook gemist hoor! Maar nu zijn de feestdagen weer voorbij en jou kennende heb je de draad vast alweer opgepakt en geniet je weer van je kindertjes en het lesgeven aan hen.
Morgenavond om 12 uur is ook 2015 passé en beginnen we vol goede moed aan 2016.Ik zal aan je denken en op je proosten met een glaasje champagne.
Lieverd ik wens jou en je gastgezin een prettige jaarwissling en en een heel mooi begin van het nieuwe jaar !! Hou je taai!
Dikke kus. Dag,dag
oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
